R. M. Rapee, A. Wignall, S. H. Spence, V. Cobham, H. Lyneham
Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

„Życie z dzieckiem lękowy może przypominać jazdę na kolejce górskiej w wesołym miasteczku. Z jednej strony takie dzieci są zwykle troskliwe i przejmują się ważnymi sprawami, z drugiej jednak bywają irytujące, a ich wychowanie wymaga od rodziców większego nakładu czasu i emocji.”

Powyższe słowa to wprowadzenie do książki, pt. „Lęk u dzieci. Poradnik z ćwiczeniami” 
R. M. Rapee, A. Wignall, S. H. Spence, V. Cobham, H. Lyneham
Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

Program w niej zawarty oraz szczegółowo opisany pozwala rodzicom nabyć praktycznychumiejętności, by nauczyli własne dzieci technik radzenia sobie z lękiem. Program ten oparty jest na programie leczenia klinicznego Cool Kids, opracowanym na Uniwersytecie Macquarie w Sydney, w Australii- program ewoluujący, który korzysta z wieloletnich badań naukowych, teorii i informacji zwrotnych otrzymywanych w trakcie leczenia klinicznego.

Książka ma charakter przewodnika, który prowadzi rodziców, opiekunów i bliskich dzieci lękowych przez strukturalny kurs polegający na czytaniu i ćwiczeniu, podsuwając nowe sposoby
reagowania na zachowania lękowe oraz uczy dzieci jak mogą radzić sobie z lękiem.

W książce opisano trzy rodzaje ćwiczeń:

1) Zadania dla rodziców- główna część, która stanowi zapoznanie z rozdziałem i przygotowanie się do zajęć z dzieckiem.

2) Zadania do przepracowania z dzieckiem- zajęcia, ćwiczenia, lekcje – opatrzone uwagami skierowanymi do rodziców z opisem tego, co należy wyjaśnić dziecku.

3) Praktyczne zadania dla dziecka- najważniejszy element składowy opisujący ćwiczenia, jakie dziecko wielokrotnie będzie musiało wykonywać w ciągu tygodnia, do czasu aż opanuje daną umiejętność.

Przyswojenie rozdziałów oraz wykonanie zadań należy zakończyć w ciągu dwóch do czterech miesięcy. Nie należy się zniechęcać powolnymi postępami ani nawrotami, ponieważ lękowe zachowania i myślenie rozwija się zwykle przez wiele lat. Zmiana utrwalonych wzorców wymaga więc cierpliwości oraz wytrwałości. Szczególnie ważne jest skorzystanie z pomocy wykwalifikowanego psychologa, który właściwie oceni stan dziecka i stwierdzi, czy program jest dla ich dziecka odpowiedni. Z pracy badawczej autorów wynika, że ponad 60% zdiagnozowanych dzieci, które ukończyły program, było wolnych od lęku, kiedy dodano do ich kursu wsparcie psychologa.

Polecam: Anna Gierak 
Specjalista psycholog dziecięcy, psychoterapeuta 
Pracuje z rodzinami dzieci z zaburzeniami neurorozwojowymi, neurologicznymi oraz o podłożu psychogennym, a także z dziećmi po zabiegach neurochirurgicznych oraz urazach czaszkowo- mózgowych w Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej Górnośląskiego Centrum Zdrowia Dziecka w Katowicach. Pracuje głównie z dziećmi i młodzieżą w przypadku trudności emocjonalnych, wychowawczych oraz z rodzinami dzieci chorych na cukrzycę Typu 1.
Katowicki Instytut Psychoterapii
Katowice